نماد دست حضرت عباس یا هامسای یهودی؟

کف دست راستی که در فرهنگ وارداتی شیعیان بر روی پرچم ها، علم ها و علائم مذهبی شیعیان نصب می گردد و به آن دخیل می بندند و از آن حاجت می طلبند، به دست حضرت عباس تعبیر شده و نمادی از جانبازی ها و فداکاری های ایشان در واقعه عاشورا شناخته می شود، در حقیقت دست هامسای Hamsa عبری است که یهود این نماد با نام Hamesh (هامش به معنای پنج) شناخته شده و به عنوان یکی از نمادها مورد استفاده یهودیان قرار می گیرد.

آیا هامش یهودی تبدیل به هاشم و قمربنی هاشم شده است، در کف این دست، چشم چپی خودنمایی کرده که شباهت فراوانی به تک چشم شیطان پرستی دارد.

دست هامش (هاشم) در فرهنگ یهودیت و به ویژه در جوامع یهودی میزراهی و سفاردیک، از محبوبیت بالایی برخوردار است. بسیاری از یهودیان معتقدند که پنج انگشت به معنای حواس پنج گانه ای است که خداوند به انسان عطا کرده و می بایست توسط این نماد از خداوند تشکر کرد.

مناخم ویکر «menachem wecker» خبرنگار یهودی تبار روزنامه واشنگتن پست و سردبیر روزنامه Jewish Daily Forward درباره دست سوخته فاطمه یا حمسه اینگونه می نویسد: «با تدبر در فرهنگ عامه و فولکلور اسلامی، دست فاطمه نمادی از ایمان تلقی می شود! وقتی علی همراه با زن جدیدش وارد خانه شد، فاطمه در آن زمان در حال پخت و پز بود که ناگهان ملاقه سوپ از دست او بر زمین می افتد. فاطمه برای حفظ آبروی علی در مقابل زن جدیدش، هم زدن سوپ را با دست برهنه ادامه می دهد و به سوزش دستش اهمیتی نمی دهد!». [آقای خبرنگار روایت دقیقی از دست سوخته فاطمه نمودەاند!]

همان طرح چشم میان کف دست، به نام حضرت ابالفضل(ع)، هامسە در میان شیعیان هاشمی ایران (هامش!)، نمادی از فداکاری حضرت عباس تلقی شده و اکنون پنجه‌ فلزی بر سر پرچم‌ها، علم‌ها و علامت‌های چند‌تیغه در دسته‌های عزاداری شیعیان نصب می‌شود؛ [سایر شیعیان جهان از آن استفاده نمیکنند] همچنین شیعیان [ایران] به نیت برآورده شدن حاجات و گشایش گره از کارشان، پنجه‌هایی ساخته‌شده از طلا یا نقره و یا فلزهای دیگر را به در و ضریح امام‌زادگان و پنجره‌‌ و دیوار سقاخانه‌ها دخیل می‌بندند.

در درون جام‌های برنجین یا مسی، سقاخانه‌های شیعیان نیز پنجه‌های فلزی نصب می‌شود که آن را نماد دست سقای کربلا می‌دانند.

جعل تاریخی تابستان گرم و سوز و گداز عاشورا و داستان آوردن آب و قطع عباس همگی به حدیث‌های اسرائیلیات نزدیک است در ضمن واقعه کربلا در آن سال در 21 مهر اتفاق افتاده است.

چندین دهه پیش، عالمان حدیث بسیاری از احادیث مجعول را به تعبیری اسرائیلیات می‌خواندند به دلیل اینكه آنان مطلع‌بودند که توسط‌چه کسانی جعل شده است. اسرائیلیات داستان کربلا آنقدر گزافه است که حتی داستان ورود یک شیر هم به پیازداغ آن افزوده شده است.

نکته بسیار مهم اینست که در کتاب “سفرنامه رابی بنیامین تودولایی” ایشان در سفر قرن ١٧ بە ایران با دقت به کنیسەهایی ارجاع میدهد که همگی سقاخانە، و شمع خانە بودەاند و یهودیان برای ادای نذر و حاجت مراسم داشتەاند و همگی کنیسەهای جمعیت یهودیان حومه شهرهای بزرگ مرکزی (عمدتا فارس نشین اصفهان، شیراز) ایران میكند.

پرسش مهم اینست که چرا آن همه کنیسه و عبادتگاه حومه شهرهای مرکزی ایران به ناگاه ناپدید شدەاند آیا آنها تغییرکاربری به امامزاده، سقاخانه و شمعخانەهای امروزی نشدەاند که اتفاقا منبع درآمد هم باشند؟

سرچشمەها

1- https://blogs.timesofisrael.com/the-hamsa-in-jewish-thought-and-practice/
2- https://rasanews.ir/fa/news/233209/%D8%A8%D9%87-%D8%AF%D9%86%D8%A8%D8%A7%D9%84-%D8%B9%D9%85%D9%84-%D8%B9%D8%A8%D8%A7%D8%B3-%D8%A8%D8%A7%D8%B4%DB%8C%D9%85-%D9%86%D9%87-%D8%B9%D9%8E%D9%84%D9%8E%D9%85-%D8%B9%D8%A8%D8%A7%D8%B3
3- https://photokade.com/%D9%85%D8%A7%D8%AC%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D8%B4%DB%8C%D8%B1-%D8%AF%D8%B1-%DA%A9%D8%B1%D8%A8%D9%84%D8%A7/
4- https://www.maxiran.com/file/139354/3dc4f0