هرچه بیشتر درباره “خیانت ایالات متحده به کوردها ” میخوانم ، فکر نمی کنم این یک خیانت باشد. تصور می کنم از سال گذشته یک توطئه و برنامه حساب شده توسط پومپئو و جمیز جفری در وزارت امور خارجه تدارک دیده شده بود و هدف از آن پایان دادن به همکاری آمریکا با SDF بود ، به گونه ای که شاخه کوردی SDF در مناطق کوردنشین شکست بخورد تا مناطق زیر کنترل ایالات متحده فقط (با خارج کردن مبارزان عرب داخل SDF) به مناطق عرب زیر کنترل SDF با مبارزان عرب باقی مانده از SDF که نیروهای غیر YPG (حضور دارند) محدود شود.
هدف این بود که به عنوان بخشی از مبارزات ضد ایرانی ، ترکیه را به جبهه مخالف با ایران (که این طور نشد) تبدیل کنند.
برای انجام این کار ، باید یک میلیون کورد آواره شوند تا امکان جابجایی جمعیتی پناهندگان برای ترکیه فراهم شود. درضمن برای برخی از سیاستمداران ایالات متحده و اتحادیه اروپا این امر خوش آیند و مقبول است زیرا این پروژه می تواند بحران های پناهندگان را که موجب هراس اروپا شده کاهش دهد و نیروی پوپولیسم راست گرایان را کاهش دهد.
سیاستمداران می خواستند نوعی پاکسازی قومی به روش پاستوریزه و پنهانی تحت عناوین فریبنده “منطقه امن” و “گذرگاه صلح” که پیشتر با بمباران واژگانی در رسانه های انگلیسی زبان پذیرش روانی انجام داده بودند.
نیروی SDF كه آمریكا به ایجاد و گسترش آن كمك كرد تا رقه را به دست بگیرند و ١١٠٠٠ نفر قربانی در نبرد با داعش بدهند، به یك مزدور حاشیەای و نگهبان ١٠،٠٠٠ زندانی داعشی تقلیل داده شدە است. هدف پنتاگون آموزش و گسترش نیروهای SDF به میزان ١٠٠،٠٠٠ جهت استفاده از آنها برای پاسداری “امنیت داخلی” و محافظت از داعش میباشد.
این سیاستمداران آمریکایی پس از اتفاقات کرکوک و عفرین به این نتیجه رسیدند که می توان ١٨٠،٠٠٠ کورد را پاکسازی و نفی بلد نمود، بدون اینکه جامعه جهانی تحریک شود و واکنش دهد. آنها توانستند تحت عنوان “رفع نگرانیهای امنیتی ترکیه” SDF را مجاب کنند که ١٨٠،٠٠٠ کورد را در اکتبر ٢٠١٩ از خانەهای خود آواره کنند و این پروژه وجب به وجب با پشتیبانی هوایی آمریکا که مختصات مکانها و پستهای SDF (زیراکه خود آمریکا در برپایی این پست ها به SDF کمک کردە بود) را به هواپیماهای ترکیه جهت حمله فراهم میکرد ، تا حصول ترکیه به منطقه “امن” مورد نظر خود، تکمیل شود.
مرحله ١ به اتمام رسیدە است، ترکیه منطقه امن دریافت میکند و ١٨٠،٠٠٠ کورد را از بین میبرد.
مرحله ٢ به اتمام رسیده است، SDF تبدیل به پیمانکار و نگهبان اعضای بازداشتی داعش کنند.
مرحله ٣ انجام شد، آمریکا فقط با شاخه عرب SDF همکاری میکند.
مرحله ٤ آماده سازی برای حمله بعدی ترکیه و حذف ٢٠٠.٠٠٠ کورد دیگر است.
همانطور که YPG در مورد عفرین اراده ایالات متحده را به اجرا گذاشت، آمریکا محاسبه کرده میتواند کوردها را از خاک سوریه تدریجا پاک کند.
ایالات متحده در ژانویه سال ٢٠١٨ به YPG قول داد که اجازه دهید ترکیه عفرین را داشته باشد ، شما می توانید شرق سوریه را داشتە باشید. اکنون ایالات متحده می گوید “فقط بگذارید ترکیه چند صد هزار نفر را به روش پاستوریزەای پاکسازی کند تا ما بتوانیم همکاری خود را ادامه دهیم.”
این سؤال مطرح میشود كه كوردها چه زمان متوجه خواهند شد كه به طور سیستماتیک توسط ایالات متحده ، ترکیه ، اتحادیه اروپا و SDF محو و نابود می شوند ، در حالیکه مابەازای آن، SDF زندانیان داعش را برای رضایت قدرتهای غربی كه آنها را نمی خواهند (درخاک خود) نگهداری کنند.
این سیاست از نظر واشنگتن بسیار زیرکانه و هوشمندانه تلقی میشود که مردمی آسیب دیده و بی توان را همانند گماشته بکار گیرند، آنها را مسلح کنند تا برای شما با تروریست ها بجنگند و سپس به متحد ناتوی خود اجازه دهید آنها را بمباران کند، در همان زمان آسوده خاطر باشید که آنها همانند زندانبان زندانیان شما کار می کنند تا زمانی که دیگر نیازی به آنها نباشد، همزمان مردمان و خانواده های آنها را پاکسازی و قتلعام کرده و آنها را اخراج و نفی بلد می کنید.
بدترین کاری که کوردها در سوریه مرتکب شدند این بود که متحد آمریکا شدند، بدون هیچ شناختی و دلیلی در ماجرای عجیب زندانی کردن داعش ها همه از خانه های خود آواره شدند.
ایالات متحده ، تمام کوردها (SDF ، انکس) را از روند ژنو مستثنی کردە است و این نشانگر اینست که هدف آمریکا در نهایت در شرق سوریه پاکسازی کوردها و واگذاری سرزمین به قدرت دیگری میباشد. هنوز SDF در اعتماد کورکورانه به واشنگتن سردرگم است، خوب ما از عفرین چشمپوشی خواهیم کرد، خوب نیازی به حضور در ژنو نیست، خوب اشکالی ندارد ١٨٠،٠٠٠ نفر آواره شدند ، لطفاً اجازه دهید ما یک یا دو خانه را در جایی در نزدیکی یک چاه نفت نگه داریم که ما برای شما محافظت خواهیم کرد.
هرگز ایالات متحده متحد بهتری (سادەلوح تر) از SDF پیدا نکرده است ، کسانی که می توانید آنها را قربانی کنید ، امر کنید برای شما بجنگند ، زندانیان خود را با آنها زندانبانی کنید و حتی خانواده های آنها را اخراج کنید و هنوز هم برای شما کار کنند.
“متحدان” هوشمند مانند ترکیه مطمئن هستند که چیزی از واشنگتن می گیرند و ایالات متحده را به کار می گیرند تا برای آنها کاری انجام دهند.
هنوز مشخص نیست که آیا نقطه بازگشتی برای SDF وجود دارد یا خیر. تاکنون مدام در حال نبرد و قربانی و پرداختن هزینه آوارگی و نسلکشی میباشند بدون اینکه در ازای آن از آمریکا چیزی بخواهند.
عقل سلیم به من میگوید که اگر کسی قصد دارد از من بخواهد که بجنگم و خانواده ام را پاکسازی و آواره کند من “نه ، متشکرم” را انتخاب خواهم کرد.
اگر SDF از ابتدا به طور مستقیم با ایران یا روسیه همکاری داشته باشد ، امروز هنوز سرزمین های خود را در اختیار خواهد داشت و مردم در خانەهای خود بودند و یک “شریک اشتباهی” را انتخاب کرد. اکثر سیاستگذاران آمریکایی همانند جیمز جفری مردم شرق سوریه را لایق رای و حرف زدن نمی دانند. آنها مردم خاورمیانه را لایق حقوق یکسانی همانند دیگر مردمان نمی بینند.
وقتی از شما خواسته شده است که با کسی شریک شوید و آنها به شما می گویند بجای سر یک میز، روی زمین در اتاق عقبی غذا بخورید ، شما شریک زندگی نیستید ، یک معشوقه یا نوکر هستید. SDF به دلایلی وضعیت بندگی و بردگی را پذیرفت و واژه خیانت در قبال بنده یا معشوقه مصداق ندارد. متأسفانه به دلیل ساختار داخلی (دیکتاتوری) SDF ، انتقاد از سیاستهای آن میسر نیست.
by Seth J. Frantzman
English version
A Calculated Planned Move by US State Dept to Betray the Kurds
